دوستت دارم
دوستت دارم
در عرض یک دقیقه می شه یکی رو خورد کرد
در عرض یک ساعت می شه کسی رو دوست داشت
در عرض یک روز می شه عاشق شد ...
ولی یه عمر طول می کشه تا کسی روکه دوست داری فراموش کنی
نشستم گریه کردم ... واسه دل خودم ... واسه دل تو ... واسه غصه ی پاییز ... واسه تنهایی میخک توی دفتر شعرم ... واسه سربلندی کاج تو زمستون ... واسه پروانه که سوخت ... واسه شمعی که اب شد تا از قطره هاش یاد بگیرند که سوختن یک طرفه هم میتونه باش....
ساعت کوچیکه رویه تا قچه تو رو یادم می یاره ساعت هایی که با هم بودیم یادته اومدیم یه بازی کنیم من بشم مجنون تو ,تو هم اون لیلی من ,اما من بازیمون وخیلی جدی گرفتم
و حالا چی دارم جز یه قلبی که با خاطراتت میزنه وقتی دو نفر رو با هم میبینم اگه بگم حسودیم نمیشه دروغه خیلی وقته نشده مثله قدیما بشینیم برا هم از روزامون بگیم صبح های زیادی رفتن
و تو از هیچ کدومشون برام نگفتی تا حالا برام شعر گفتی تا حالا چند بار به خاطرم اشک ریختی من همون سینام عوض نشدم ولی تو چی........... این نقطه ها میتونن خیلی ناگفتا ها رو بگن که من نمیتونم برات بگم هر موقع کم می یاریم آخر جمله هامون یه نقطه میزاریم و از اول شروع میکنیم دلم تنگ میشه برات ولی چرا نمی فهمی باورکن دعوا هام به خاطر دوست داشتنته
کاشکی می شد یه نقطه آخر عشقمون بزاریم و از اول شروع کنیم از وقتی واقعا دوستت داشتم نبودنت برام رنج آور بود تو کمتر بودی کنارم شاید بهتر بود نمیگفتم دوستت دارم کاشکی همون
موقع تمومش می کردم ولی تو نزاشتی گرفتاری های خودم کم بود غصه نبودنت هم روش اومد تو رو خدا یه بار وقتی میگم دوستت دارم نگو دورغ میگی , یکی دیگه رو میخوای
چرا فکر میکنی من بهت دورغ میگم فقط بگو چرا ؟ فکر کنم چیزه زیادی ازت نخواستم من نمیتونم مثله فرهاد کوه برا رسیدن بهت بکنم ولی میتونم یه شمع باشم که برا رسیدن به تو بسوزم
و تنهایی تو روشن کنم هر چند کوتاه اما با عشق
اگه سکوت برا من بهانه بود 
برا تو دفتر خاطرات کهنه بود
روز های تنها بودن بهانه شد
بهانه ای برا ریختن اشک تو شد
می دونم خیلی کمم پر ازغمم
برا تو همون دلیل موند نم
اگه یه روز تموم بشه اشکه چشام
چی می خواد به باره از چشام
یادته دعایی کردی تو برام
زیر اون گنبد زرد, آقا م رضا(ع)
می دونم خیلی کمم پر ازغمم
برا تو همون دلیل موند نم
برسم به عشق جاوید خودم
عشق من توی چرا نیستی کنارم
شاید باورش سخته برات
که دوستت داشته باشم خیلی زیاد
می دونم خیلی کمم پر ازغمم
برا تو همون دلیل موند نم
روزی پسری از دریا بودم برات
تنها رفیق دوریه تنهایت
حالا نیستی دختر تنهای شب
چون بودن یا نبودنم نداره فرق
می دونم خیلی کمم پر ازغمم
برا تو همون دلیل موند نم
دیگه حتی ارزش نداره حرفام
چون دیگه دوستتم نداری, میدونم
میدونی چرا برات شعر میخو نم
میخونم تا بدونی دوستت دارم.....همین
دوستت دارم
باز هم با نام تو افسا نه اى گلریز شد
باز هم با نام تو افسا نه اى گلریز شد
باز هم در سینه ام عشق تو شور انگیز شد
باز هم همراه بوى میخک و محبو به ها
خاطراتم پر کشد با یاد تو در کوچه ها
باز هم وقتى نگاهت گیرد از من فاصله
دیده ام مى بارد اما نم نم و بى‌حوصله
باز قلب پنجره بر روى‌من وا مى شود
باز هم پروانه اى در باغ پیدا مى شود
باز هم لاى‌کتابم مى‌نهم یک شاخه یاس
مى‌کنم بهر پیامى قاصدک را التماس
باز هم در هر شفق دلتنگ و دلگیر مى‌شوم
باز هم با یاد تو سر شار رویا مى‌شوم
پاییز را دوست دارم...
بخاطر غریب و بی صدا آمدنش
بخاطر رنگ زرد زیبا و دیوانه کننده اش
بخاطر خش خش گوش نواز برگ هایش
بخاطر صدای نم نم باران های عاشقانه اش
بخاطر رفتن و رفتن... و خیس شدن زیر باران های پاییزی
بخاطر بوی مست کننده خاک باران خورده کوچه ها
بخاطر غروب های نارنجی و دلگیرش
بخاطر شب های سرد و طولانی اش
بخاطر تنهایی و دلتنگی های پاییزی ام
بخاطر پیاده روی های شبانه ام
بخاطر بغض های سنگین انتظار
بخاطر اشک های بی صدایم
بخاطر سالها خاطرات پاییزی ام
بخاطر معصومیت کودکی ام
بخاطر نشاط نوجوانی ام
بخاطر تنهایی جوانی ام
بخاطر اولین نفس هایم
بخاطر اولین گریه هایم
بخاطر اولین خنده هایم
بخاطر دوباره متولد شدن
بخاطر رسیدن به نقطه شروع سفر
بخاطر یک سال دورتر شدن از آغاز راه
بخاطر یک سال نزدیک تر شدن به پایان راه
بخاطر غریبانه و بی صدا رفتنش
پاییز را دوست دارم، بخاطر خود پاییز
و من عاشقانه پاییز را دوست دارم...